آموزش دف و تنبک (آموزشگاه موسیقی و تدریس خصوصی)
- نوشته شده توسط Super User
- دسته: مقالات مفید
- بازدید: 2089
امتیاز کاربران
آموزشگاه موسیقی تخصصی دف و تنبک و کاخن (خصوصی و گروهی) فلاح، ابوذر، بلورسازی و امامزاده حسن
آموزشگاه موسیقی بهان برای همه سازهای دف و تنبک و کاخن کلاسهای ویژه ارائه میدهد . این کلاس ها به دو روش انفرادی و گروهی برای همه سنین برگزار میشود . آموزشگاه موسیقی بهان با شهریه بسیار مناسب و با استفاده از مجهز ترین و بروز ترین اساتید ایران ، بهترین خدمات آموزشی را در زمینه دف و تنبک و کاخن ارائه میکند .
توجه داشته باشید ؛ در این کلاس ها هنرجویان به صورت انفرادی آموزش را دنبال میکنند و پس از چند ترم می توانند به صورت گروهی نیز پیگیری نمایند .
بدین ترتیب هنرجویان عزیز بسیار سریع میتوانند با تمرینات مستمر ، خود را برای کنسرت های هنرجویی آماده نمایند .در مورد دف و تنبک و کاخن کتاب های متعددی وجود دارد که اساتید محترم بنا به ویژگی های هنرجویان آنان را جهت آموزش ، معرفی می کند.
آموزشهای دف و تنبک و کاخن که در آموزشگاه بهان برگزار می شود نزدیکترین آموزشگاه به خیابانهای زیر است:
- آموزش دف و تنبک و کاخن خیابان رشیدی جهان
- آموزش خصوصی دف و تنبک و کاخن خیابان چراغی
- آموزشگاه دف و تنبک و کاخنخیابان زمزم
- آموزش دف و تنبک و کاخن خیابان باغ خزانه
- آموزش دف و تنبک و کاخن خیابان بلور سازی
- آموزش دف و تنبک و کاخن خیابان قزوین
- آموزش دف و تنبک و کاخن خیابان فلاح
- آموزشگاه دف و تنبک و کاخن خیابان ابوذر
توضیحاتی در مورد ساز دف
ساز دف یکی از ساز های ایرانی است که جزء ساز های کوبه ای محسوب میشود و دارایِ حلقهِ بزرگِ چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده شده است و با ضربه های انگشت دست بر آن نواخته میشود . این ساز از سازِ دایره بزرگتر و شبیه به آن است و همچنین دارایِ صدایِ بم تر میباشد ؛ به این ساز ، ساز ضربی میگویند .
تاریخچه دف
در ایرانِ باستان ، دف حضور یافت و به شکلِ چهار گوشه بوده است و در قرن هایِ هفتُم و هشتُم ، بکار رفته است . دفِ چهارگوشه هنوز هم در برخی از کشور ها موردِ استفاده قرار میگیرد . در ایران ، در دوره ی صفویان دف مشاهده شده است . در نقاشی هایِ آن زمان ، حضورِ دف در مجالس دیده شده است و در اشعار شُعَرایِ زمانِ صفویه نیز آمده است .
در زمانِ قبل از اسلام ، دف در موسیقی ایرانی و کردی وجود داشته است .
در زمانِ قبل از اسلام ، دف در موسیقی ایرانی و کردی وجود داشته است .
توضیحاتی در مورد سازِ تُنبَک
تنبک یکی از ساز هایِ ایرانی است که جزء ساز هایِ کوبه ای محسوب میشود ؛ این ساز پوستی است و مانند سازهای جام شکل است .
بدنه ی تنبک از جنسِ چوب ، سفال و گاهاً از فلز ساخته میشود .توجه داشته باشید که امروزِ بیشترِ تنبک هایِ موجود در بازار از جنسِ چوب میباشد .
تُنبَک از بخش هایِ پوست ، دهانه بزرگ ، تنه ، پایه و دهانه کوچک تشکیل شده است .
امروزِ تنبک یکی از بهترنی اجزا موسیقیِ سنتیِ ایرانی است . تنبک به دو صورت تکنوازی و همنوازی نواخته میشود ؛ آموزش تنبک بر اساس ریتم شناسی است . در حقیقت تنبک نقش اصلی را در ریتم و ضربِ قطعاتِ موسیقیِ سنتی بعهد دارد .
بدنه ی تنبک از جنسِ چوب ، سفال و گاهاً از فلز ساخته میشود .توجه داشته باشید که امروزِ بیشترِ تنبک هایِ موجود در بازار از جنسِ چوب میباشد .
تُنبَک از بخش هایِ پوست ، دهانه بزرگ ، تنه ، پایه و دهانه کوچک تشکیل شده است .
امروزِ تنبک یکی از بهترنی اجزا موسیقیِ سنتیِ ایرانی است . تنبک به دو صورت تکنوازی و همنوازی نواخته میشود ؛ آموزش تنبک بر اساس ریتم شناسی است . در حقیقت تنبک نقش اصلی را در ریتم و ضربِ قطعاتِ موسیقیِ سنتی بعهد دارد .
چه تنبکی از کیفیَتِ بالاتری برخوردار است؟
تنبک هایی که از جنسِ چوب ساخته می شوند از بقیه تنبکهای سفالی و فلزی بهتر هستند ؛ باید دقت نمود که در ساختِ تنبک هایِ چوبی نباید بدنه چوبیِ آن تکه تکه باشد ، بنابراین هر چه چوبِ آن یکدست تر و سالم تر باشد ، کیفیتِ تنبک بهتر است ؛ بنابراین بیشتر از چوبِ درخت گردو یا چوبِ درختِ توت استفاده می شود .
پوستی که رویِ تنبک کشیده میشود باید صاف و یکدست باشد و رویِ دهانه بزرگ قرار میگیرد ؛ این پوست نباید بسیار سفت یا بسیار شل باشد . پوست هایِ استفاده شده به رویِ تنبک بیشتر از پوستِ بُز یا گاو یا شُتُر استفاده می شود و ضخیم بودن و نازُک بودنِ پوست ، رویِ صدایِ تنبک بسیار تاثیر گذار است . معمولاً در کُنسرت هایِ بزرگ ، از تنبک هایِ بزرگتر و با پوستِ ضخیم تر استفاده می شود و همچنین در تکنوازی ها از تنبکِ کوچک تر و با پوستی نازُک تر استفاده میشود .
پوستی که رویِ تنبک کشیده میشود باید صاف و یکدست باشد و رویِ دهانه بزرگ قرار میگیرد ؛ این پوست نباید بسیار سفت یا بسیار شل باشد . پوست هایِ استفاده شده به رویِ تنبک بیشتر از پوستِ بُز یا گاو یا شُتُر استفاده می شود و ضخیم بودن و نازُک بودنِ پوست ، رویِ صدایِ تنبک بسیار تاثیر گذار است . معمولاً در کُنسرت هایِ بزرگ ، از تنبک هایِ بزرگتر و با پوستِ ضخیم تر استفاده می شود و همچنین در تکنوازی ها از تنبکِ کوچک تر و با پوستی نازُک تر استفاده میشود .
خصوصیاتِ سازِ تنبک
توجُه داشته باشید که برایِ نوزندگیِ سازِ تنبک باید از هر دو دست و با همه انگُشتان دست استفاده کنید ؛ به همین علت است که برایِ تنبک نوازی به توانایی و عضله های قویِ دستان نیاز دارید . در نوازندگیِ سازِ تُنبَک از نُت هایِ مَرسومِ موسیقی استفاده نمیشود لذا نوازندگانِ سازِ تُنبَک نُت هایِ مخصوص خود را دارند . توجه داشته باشید برایِ نوازندگیِ سازِ تنبک ، کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان میتوانند آموزش ببینند و هیچگونه محدودیتِ سنی برایِ آنان وجود ندارد . برایِ کودکان و نوجوانان با توجه به جثه آنها ، ساز ها با سایز های مختلف وجود دارد و هر شخصی میتواند در نوازندگی سازِ تُنبَک پیشرفت کند .
مرکزِ سازِ تُنبَک صدایِ بم تری را نسبت به کناره هایِ آن دارد لذا هر چه از مرکز ساز ، به سمتِ کناره ها ضربه بزنید صدا از حالتِ بَم به حالتِ زیر تغییر صدا میدهد . تکنیکهایِ بسیار زیادی برایِ به صدا در آوردنِ سازِ تنبک وجود دارد که هر چقدر تواناییِ افراد در بکار بردن این تکنیک ها بیشتر باشد صداییِ دل نشین و با کیفیتِ ایجاد خواهد شد .
......
توجه داشته باشید ، گاهی نوازندگان حرفه ای تنبک ، برایِ به صدا در آوردنِ این ساز از بدنه چوبیِ تنبک نیز اِستفاده میکنند که این عمل میتواند به زیباییِ صدایِ تنبک کمک کند . یادآوری میشود سازِ تنبک به تنهایی یک سازِ کامل است که تکنیکِ نوازندگی در آن طیِ سال های اَخیر بسیار اَفزایش پیدا کرده است .
مرکزِ سازِ تُنبَک صدایِ بم تری را نسبت به کناره هایِ آن دارد لذا هر چه از مرکز ساز ، به سمتِ کناره ها ضربه بزنید صدا از حالتِ بَم به حالتِ زیر تغییر صدا میدهد . تکنیکهایِ بسیار زیادی برایِ به صدا در آوردنِ سازِ تنبک وجود دارد که هر چقدر تواناییِ افراد در بکار بردن این تکنیک ها بیشتر باشد صداییِ دل نشین و با کیفیتِ ایجاد خواهد شد .
......
توجه داشته باشید ، گاهی نوازندگان حرفه ای تنبک ، برایِ به صدا در آوردنِ این ساز از بدنه چوبیِ تنبک نیز اِستفاده میکنند که این عمل میتواند به زیباییِ صدایِ تنبک کمک کند . یادآوری میشود سازِ تنبک به تنهایی یک سازِ کامل است که تکنیکِ نوازندگی در آن طیِ سال های اَخیر بسیار اَفزایش پیدا کرده است .
طریقه تنبک نوازی
برای تنبک نوازی ابتدا باید تنبک به طورِ اُفقی بر رویِ رانِ نوازنده قرار بگیرد و ایشان دست چپِ خود را در بالا و دستِ راستِ خود را در کنار و سمتِ راستِ تُنبَک قرار دهد و با اَنگشتان و کف دست خود بر قست هایِ مختلفِ تُنبَک ضربه بزند ؛ اَلبته نقشِ اَنگشتان در نوازندگیِ تُنبَک از اهمیتِ بیشتری برخوردار است . هر چقدر انگشتان از انعطافِ بیشتری برخوردار باشند ، نوازندگی با کیفیتِ بیشتری انجام میشود . برایِ نوازندگیِ تنبک میتوانید از وسیله ای به نامِ " زیر پایی " نیز استفاده نمایند ؛ که با این وسیله ، نگهداریِ تنبک به رویِ ران ، راحت تر و محکم تر قرار میگیرد و نوازنده میتواند راحت تر نوازندگی خود را انجام دهد .
تاریخچه دف
دف به زبانِ عبری است و به معنیِ کوبیدن است . تاریخچه این ساز نشان از مالِکیَتِ هیچ قوم و کشوری را نشان نمی دهد . نواختن و ساخت این ساز همیشه در همه فرهنگ ها متداول بوده است . از ساز دف استفاده هایِ مختلفی شده اَست ؛ برخی برایِ شادی و طرب استفاده می کردند و برخی نیز در مراسم جَنگ و کارزار موردِ استفاده قرار میدادند . بر اساس روایاتی از روزگارانِ قدیم در فرهنگ ایران زمین مراسمِ جَشنِ نوروز و تَحویلِ سالِ پارسی زبانانِ دورانِ شاهنگشاهیِ هخامَنِشی و پَس از آن ساسانیان ، توسُطِ نوازنده دف ، همراهی شده است .
در سازِ دف ، از چه پوستی استفاده میشود؟
دو نوع پوست در ساختِ دف موردِ استفاده قرار میگیرَد:
پوستِ دف مصنوعی
- که از نوعی پلاستیک تشکیل شده است و نسبت به پوستِ طبیعی دارایِ ویژگی هایی است که در زیر به هر یِک از آنها اِشاره میکنیم.
- داشتَنِ کوکِ ثابِت ، بدین ترتیب که با گرم شدن یا سرد شدن هوا تغییری در پوست ایجاد نمی شود و میزانِ کِشیدِگیِ آن ثابت است .
- ضخامتِ سطحِ پوست یکنواخت است : یعنی در همه نقاطِ پوست ، سطحِ پوست از یک ضخامتِ یکسان بخوردار است
- رطوبت را به خود جذب نمی کند ، بدین معنی که حتی با ریختن آب در سطحِ آن ، رطوبَت به پوست جذب نخواهد شد
- کمانه دف به دلیل کششِ یکسانِ پوست تاب بَر نمیدارد
- پوستِ مصنوعی بویِ نامطبوع ایجاد نمیکند
- ایجاد حساسیَت و بیماری نمیکند
- ساز های با پوستِ مصنوعی بسیار پُر طرفدار تر از پوست هایی طبیعی هستند.
پوستِ دف طبیعی
جَهَتِ ساختِ دف با پوستِ طبیعی ، معمولاً از پوستِ حیواناتی مثلِ بُز ، شتر ، آهو ، گوسفند و میش استفاده میشود . توجه فرمایید هر چقدر پوست کهنه تر باشد ، بسیار مُناسِب تر است ؛ زیرا چنانچه پوست تازه باشد ، با برخوردِ آب به آن بویِ نامطبوعی از آن متساعد میشود . پوست باید به نحوِ بسیار مطلوبی دباغی شده باشد تا سطحِ آن در همه جایِ پوست از ضخامتِ یکسانی برخوردار باشد . پوستِ دَف نباید خیلی گرم شود ؛ زیرا مُمکِن است باعثِ پارگی یا کَج شدنِ کمانه دَف شود و همینطور نباید زیاد سرد شود زیرا پوست شُل و صدایِ بسیار بدی ایجاد میکند . یادآوری میشود برایِ گرم کردنِ پوست ، نباید رویِ شعله مستقیمِ آتَش قرار گیرد ، زیرا باعثِ از بین رفتنِ چربی و پاره شدنِ آن میشود . بنابراین برایِ گرم کردنِ آن بهتر است از هیترِ برقی و با فاصله زیاد این کار انجام شود و باید آن را بِچَرخانید تا حرارت بصورتِ یکنواخت و خیلی مُلایم به سطحِ پوست بتابد .
آیا نواختنِ تنبک و دف مشکل است؟
باید توجه داشته باشید که نواختنِ همه ساز ها با تکرار و تمرین ، آسان خواهد شد و هرچقدر زمانِ بیشتری برایِ تمرین ساز صرف کنید قطعا سریع تر و زیبا تر خواهید نواخت . البته نواختنِ هر ساز در ابتِدا سَخت و مُشکل است . آموزِش تُنبَک و دَف درهر سِنی امکان پذیر است ؛ البته هر چقدر در سِنینِ پایین تر شروع به آموزِش نمایند ، تقریباً سریع تر یاد خواهند گرفت . بنابراین دو عاملِ آموزش و تمرین ، مُهِم ترین اَرکانِ آموزشِ تُنبَک و دَف هستند .
